اصل يازي:

دست آن شيخ ببوسيد كه تكفيرم كرد

محتسب را بنوازيد كه زنجيرم كرد

معتكف گشتم از اين پس به در پير مغان

كه به يك جرعه‌ مي از هر دو جهان سيرم كرد

آب كوثر نخورم منّت رضوان نبرم

پرتو روي تو اي دوست! جهانگيرم كرد

دل درويش به دست آر كه از سرّ الست

پرده برداشته آگاه ز تقديرم كرد

پير ميخانه بنازم كه به سرپنجه‌ي خويش

فاني‌ام كرده، عدم كرده و تسخيرم كرد

خادم درگه پيرم كه ز دلجويي خود

غافل از خويش نمود و زبر و زيرم كرد

چئويريلميشي:

 اؤپ او شيخين اليني كيم مني تكفير ائتدي،

سئوگيل اول محتسبي كيم مني زنجير ائتدي.

معتكف باغلانارام پير مغان درگهينه،

بير اودوم مِيله مني هر ايكيدن سير ائتدي.

آب كوثر سويو، جنّت باغي‌نين منّتيني،

چكمه‌رم، چونكو مني دوست جهانگير ائتدي.

تقديرين سرّين آچان درويشي ساخلا الده،

اؤرتوگو آچدي، الستي بيزه تسخير ائتدي.

پير ميخانه‌يه احسن كي او بئش بارماق ايله،

بيزي يوخ ائيله‌يرك بنده‌ي تقدير ائتدي.

بو قوجا درگهينه خادمم اؤز قلبيمله،

كي مني غافل اؤزومدن زبر و زير ائتدي.

اصل يازي:

گر تو آدم‌زاده هستي، علّم الاسما چه شد؟

«قابَ قَوْسَيْنَ»ات كجا رفته است؟ «اَوْ اَدْني» چه شد؟

بر فراز دار، فرياد اَنا الحق مي‌زني

مدّعي حق‌طلب! اِنّيت و اِنّا چه شد؟

صوفي صافي اگر هستي، بكن اين خرقه را

دم زدن از خويشتن با بوق و با كرنا چه شد؟

زهد مفروش اي قلندر! آبروي خود مريز

زاهد ار هستي تو، پس اقبال بر دنيا چه شد؟

اي عبادت‌ها كه ما كرديم خوبش كاسبي است

دعوي اخلاص با اين خودپرستي‌ها چه شد؟

مرشد! از دعوت به سوي خويشتن بردار دست

«لا الاه»ات را شنيدستم ولي «اِلا» چه شد؟

ماعر بي‌مايه! بشكن خامه‌ي آلوده‌ات

كم دل‌آزاري نما، پس از خدا، پروا چه شد؟

چئوريلميشي:

آدمي‌زاده بري باخ، علم‌الاسماء هاني؟

قاب قوسينين نه اولدو، سؤيله او ادني هاني؟

دار اوستونده انا الحق فريادين قاوزا گؤيه،

ادّعاسيندا حقين انيّت و انّا هاني؟

صاف صوفي اولسان ار، بو خرقه‌ني ييرت، آت يئره،

اؤزلوگوندن هايغيران او بوق و بو كرنا، ندير؟

زهد ساتما، اي قلندر! تؤكمه سن اؤز آبريني،

بؤيله زاهد اولماز آخر، دين هاني، دنيا هاني؟

بو عبادتلر، اينان! والله دوكان ايميش بوتون،

دعوي اخلاص ائديرسن، سؤيله بس افنا هاني؟

أل گؤتور مرشد بو دعوتدن، اؤزونچون آز باغير،

لا الاهـي سؤيله‌دين، سؤيله‌گيلن الاّ هاني؟

بو قلم آلوده‌دير، سيندير اونو ماعر، امان!

قلبي سينديرما، خدادان ذرّه‌جه پروا هاني؟

امام خميني‌دن ايكي دوردلوگون توركجه‌يه جئوريلميشي:

بو درده دوشن، بو مبتلايا باخينيز

بو اؤلدوروجو فتنه بلايا باخينيز.

سينه‌مده فغان ائدير، قرارسيزدير اوره‌ك،

سايماز سؤله‌مز او بي‌وفايا باخينيز.

كؤنلوم ائويني، پير! گل آباد ائيله

اؤر بنده ليگيمدن مني آزاد ائيله

اونسوز منه شادليقدا عذابدير گؤزليم!

شادليغي اوره كدن آل، مني شاد ائيله

قايناق: duzgun.ir